Και «ξαφνικά» οι νέο-ναζί ξαναχτύπησαν… στη Γερμανία.. και ολόκληρη η Ευρώπη «αιφνιδιάστηκε» από το γεγονός ότι από το 2000 ως το 2006 άνθρωποι σκοτώνονταν χωρίς να μπορεί η ευρωπαϊκή χώρα υπόδειγμα να αντιληφθεί πως για τα εγκλήματα αυτά ευθυνόταν μια συμμορία νεο-ναζιστών που δρούσε κάτω από τη μύτη της.
Η διεθνής κοινότητα δηλώνει «συγκλονισμένη». Η Γερμανία δηλώνει «ντροπιασμένη». Συγκλονισμός και ντροπή που για τόσα χρόνια είχαν αποκλείσει το ενδεχόμενο οι θύτες να βρίσκονταν ανάμεσα σεακροδεξιές ομάδες και τους έψαχναν ανάμεσα στον «υπόκοσμο».
Γιατί; Μήπως επειδή συνηθίσαμε να μην ψάχνουμε με την ίδια ζέση τους φόνους ξένων όπως τους φόνους δικών μας; Ή μήπως επειδή συνηθίσαμε να συνδέουμε τα αίτια φόνων μεταναστών με «βρώμικες» δουλειές… όπως ακριβώς συνηθίσαμε να θεωρούμε και τους ίδιους «βρώμικους». Και αν όντως έψαχναν για τους δολοφόνους ανάμεσα στον «υπόκοσμο»… μήπως υπάρχει χειρότερος υπόκοσμος από τους νέο-Ναζί;
Οι «καθαροί»… «ξεκαθαρίζουν» όσους «βρωμίζουν» με την ύπαρξη τους το «πεντακάθαρο» έθνος τους. Και αυτοί οι «καθαριστές» βρίσκονται παντού, γιατί δεν έχουν συγκεκριμένη εθνικότητα ή θρησκεία. Έχουν μόνο συγκεκριμένη ιδεολογία: Το μίσος προς τον ξένο.
Στη Γερμανία, τον Τούρκο και τον Έλληνα. Στην Τουρκία τον Κούρδο και τον όποιο αντιφρονούντα. Στην Ελλάδα τον Αλβανό, τον Αφρικανό… στην Κύπρο τον Πακιστανό, τον Άραβα… Το σοκ είναι όταν οι «βρώμικοι» είμαστε εμείς.
Ο Θεόδωρος Βουλγαρίδης ήταν απλά ένας Έλληνας βιοπαλαιστής μετανάστης στη Γερμανία. Γι αυτό ήταν ένα από τα εννιά θύματα των Γερμανών Νέο-ναζί. Το «ξένο» του όνομα και η διαφορετική του όψη ήταν αρκετά για να γίνει στόχος. Ας το θυμούνται αυτό όσοι σε Κύπρο και Ελλάδα επιμένουν να χαιρετούν ναζιστικά είτε λόγω πεποιθήσεως είτε για πλάκα. Εκτός αν δεν τους ενοχλεί ένας νεκρός Έλληνας… αφού τα άλλα οκτώ θύματα ήταν Τούρκοι.
Είναι κρίμα που υπάρχουν ακόμα τόσο άρρωστα μυαλά. Ακόμα μεγαλύτερο κρίμα που κάποια ανήκουν σε νέους ανθρώπους. Ίσως γιατί στην προσπάθεια μας να τους «μορφώσουμε» τους παραμορφώσαμε παραφουσκώνοντάς τους με εθνικιστικά μίση και πάθη παρεξηγημένα για εθνική υπερηφάνια. Η οικονομική κρίση που δημιουργεί μετανάστες, δημιουργεί και ρατσιστές.
Γιατί στους δύσκολους καιρούς οι άνθρωποι γίνονται πιο ευάλωτοι στον πανάρχαιο μύθο πως για τα δεινά σου φταίει πάντα κάποιος ξένος. Όταν ρατσιστικές ομάδες με την αμφίεση ακροδεξιών κομμάτων βλέπουν το δρόμο προς τα Κοινοβούλια της Ευρώπης εις το όνομα της «ελεύθερης έκφρασης», κανείς δεν πρέπει να ξαφνιάζεται για τέτοια ρατσιστικά εγκλήματα. Μάλλον θα πρέπει να περιμένει και άλλα. Γιατί όταν η «ελεύθερη έκφραση» επιτρέπει σε κάποιους να σκορπούν το μίσος, ταυτόχρονα οπλίζει και το χέρι άλλων που στην ουσία απλά εκτελούν τα όσα οι πρώτοι ρητορεύουν. Επομένως γιατί το ξάφνιασμα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου