Ο βομβιστής Δημήτρης Κολτσίδας, υποψήφιος με τη Χ.Α.

Υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο της Χρυσής Αυγής στο Νομό Λάρισας ήταν φέτος, ο καταδικασμένος στο παρελθόν βομβιστής Δημήτρης Κολτσίδας. Παρατίθεται άρθρο του Ιού της Ελευθεροτυπίας στις 21/7/2001 (http://www.iospress.gr/mikro2001/mikro20010721.htm). Η σύλληψη ενός βομβιστή και ο -γνωστός από παλιότερες περιπέτειες- "Πατριωτικός Σύνδεσμος Θεσσαλίας" Εκδοχές της θεσσαλικής εθνικοφροσύνης "'Χρυσαυγίτης' βομβιστής!" («ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» Λάρισας, 16/5/2001) ΠΑΡΑ ΤΟ ΠΡΟΦΑΝΕΣ ενδιαφέρον της, η υπόθεση πέρασε στα "ψιλά".Τα ξημερώματα της 4ης Ιουνίου, χειροβομβίδα ρίχτηκε εναντίον δύο τουρκικών φορτηγών που ήταν σταθμευμένα στο χώρο του τελωνείου της Λάρισας. Ευτυχώς, οι δύο οδηγοί -που εκείνη την ώρα κοιμόντουσαν στις κουκέτες των αυτοκινήτων τους- δεν έπαθαν τίποτα, και μοναδικό αποτέλεσμα της έκρηξης υπήρξαν κάποιες υλικές ζημιές στα δυο οχήματα. Την ευθύνη για την επιδρομή ανέλαβε, με διαδοχικά τηλεφωνήματα στην τοπική εφημερίδα "Ελευθερία", εκπρόσωπος της άγνωστης μέχρι εκείνη τη στιγμή οργάνωσης "Κατάφρακτοι", δηλώνοντας πως επρόκειτο για κίνηση "συμπαράστασης στους Κύπριους". Οσο για την επίμαχη χειροβομβίδα, όπως ανακοινώθηκε, ήταν γιουγκοσλαβικής προέλευσης. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Πριν από τέσσερα χρόνια, στον ίδιο νομό είχαν σημειωθεί ξανά εκρήξεις εναντίον "τουρκικών" (για την ακρίβεια: οθωμανικών) στόχων, ως απάντηση στην αδελφοποίηση της Λάρισας με το Οργκιούπ (τ. Προκόπι) της Καππαδοκίας. Συγκεκριμένα, είχαν χτυπηθεί με εκρηκτικά μέσα σε λίγες μέρες το ιστορικό χαμάμ του Τιρνάβου (5.5.97) και το τέμενος των Τεμπών (17.5.97). Πριν περάσουν δυο βδομάδες από τη νέα επίθεση, το μυστήριο λύθηκε -τουλάχιστον εν μέρει- με τη σύλληψη του 36χρονου ξυλουργού Δημήτρη Κολτσίδα. Το γεγονός ανακοινώθηκε επίσημα, με συνέντευξη Τύπου (14.6), από την ίδια την τοπική ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. Μεταξύ των πειστηρίων που επιδείχθηκαν συγκαταλεγόταν και μια λακωνική προκήρυξη των "Κατάφρακτων" που βρέθηκε στο σπίτι του συλληφθέντος και η οποία έδινε το πολιτικό στίγμα του εγχειρήματος: "Λευτεριά στις σκλάβες πατρίδες Ιμβρος - Πόντος - Ρωμυλία - Β. Ηπειρος - Μ. Ασία - Κωνσταντινούπολη. Δεν θα λησμονήσουμε, θα ξαναγυρίσουμε. 'Κατάφρακτοι'. Η Λάρισα δεν θέλει λαπάδες και διεφθαρμένους". Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, στην κατοχή του Κολτσίδα βρέθηκαν επίσης "έντυπα και άλλα στοιχεία που δείχνουν ότι ανήκε στον εθνικιστικό χώρο, δρούσε όμως αυτόνομα στη Λάρισα και ανήκε ιδεολογικά στη 'Χρυσή Αυγή'", ενώ "από την προανάκριση δεν προέκυψε ύπαρξη οργάνωσης με όνομα 'Κατάφρακτοι'". Ο ίδιος θεωρείται επίσης ως ο κατεξοχήν ύποπτος για τις βομβιστικές επιθέσεις του 1997, καθώς στο σπίτι του βρέθηκε συλλογή σχολιασμένων σχετικών αποκομμάτων. Εναντίον του έχει ασκηθεί δίωξη για έκρηξη και παράνομη οπλοχρησία, ενώ εις βάρος του εκκρεμεί και μια παλιότερη, άσχετη δικαστική καταδίκη ("Ελευθερία" 16/5/01). Οσο για τον εντοπισμό του, αυτός -σύμφωνα με τις εφημερίδες- οφείλεται πρώτα και κύρια στην απρονοησία του να τηλεφωνήσει από το προσωπικό του κινητό για να αναλάβει την ευθύνη της επίθεσης! Εργο "μεμονωμένου μανιακού", λοιπόν, η τρομοκρατική επίθεση της 4ης Ιουνίου; Δεν είμαστε, φυσικά, σε θέση να αποφανθούμε κατά πόσο οι "Κατάφρακτοι" υφίστανται ή όχι ως συλλογικότητα. Εκείνο που γνωρίζουμε πολύ καλά είναι ότι ο συγκεκριμένος βομβιστής δεν προέκυψε από το πουθενά, αλλά δρούσε εδώ και χρόνια ως μέλος -και "δύναμη κρούσης"- του "Πατριωτικού Συνδέσμου Θεσσαλίας" (Π.Σ.Θ.), ακροδεξιάς οργάνωσης που από την ίδρυσή της το 1998 μέχρι σήμερα έχει δώσει πολύ συγκεκριμένα δείγματα δραστηριότητας σε πανελλαδική κλίμακα. Ας δούμε, λοιπόν, πώς ακριβώς εκκολάφθηκε το αβγό του φιδιού. Η διάλυση μιας διημερίδας Πρώτη φορά ακούσαμε για τον Π.Σ.Θ. τον Ιούνιο του 1998, όταν μια δεκαπενταριά μέλη του διέλυσαν με τη βία την επιστημονική διημερίδα που οργάνωσε στη Λάρισα το Κέντρο Ερευνας Μειονοτικών Ομάδων (ΚΕΜΟ) σχετικά με τη βλάχικη γλώσσα. Στα απομαγνητοφωνημένα πρακτικά της συζήτησης, που εκδόθηκαν πρόσφατα ("Γλωσσική ετερότητα στην Ελλάδα", Αθήνα 2001, εκδ. Αλεξάνδρεια, σ. 83-139), καταγράφονται με ακρίβεια τα "επιχειρήματα" των επιδρομέων: η ενασχόληση με τις μειονοτικές γλώσσες της Ελλάδας αποτελεί εσχάτη προδοσία, οργανωμένη από τον πρώην υπουργό Εξωτερικών "Ροζενστάιν" και τη "δικηγόρο των τρομοκρατών" Ιωάννα Κούρτοβικ! Συμπαθούντες δημοσιογράφοι των τοπικών ΜΜΕ θα πανηγυρίσουν παρ' όλα αυτά για το γεγονός, οικτίροντας τους υπόλοιπους πολίτες για την "ανεπίτρεπτη αδράνειά" τους: "Είναι αλήθεια", γράφει χαρακτηριστικά ο Πέτρος Μυλωνάς στη λαρισαϊκή "Πρωινή" (12/6/98), "ότι αν δεν βρίσκονταν τα μέλη του Πατριωτικού Συνδέσμου Θεσσαλίας να πάνε να διαμαρτυρηθούν, οι κύριοι αυτοί [δηλ. το ΚΕΜΟ] θα κάνανε την όποια 'δουλειά' τους χωρίς να μπούνε στον κόπο να απαντήσουν σε τίποτα και σε κανέναν". Αντίστοιχη πολιτική κάλυψη στους τραμπουκισμούς του "Πατριωτικού Συνδέσμου" προσέφεραν, τότε, και μια σειρά αρθρογράφοι του αθηναϊκού Τύπου (από τον Σαράντο Καργάκο στον "Ελεύθερο Τύπο" ώς τον Αντώνη Καρκαγιάννη στο "Νέμεσις"), καθώς και οι βουλευτές της Ν.Δ. Φούσας, Σούρλας και Κατσαρός. Η διάλυση μιας επιστημονικής εκδήλωσης, στην οποία μεταξύ άλλων μετείχαν οι σοβαρότεροι από τους Ελληνες πανεπιστημιακούς που ασχολούνται σήμερα με το θέμα, καταγράφηκε σε μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης περίπου ως "εθνική νίκη" απέναντι σε κάποιους απροσδιόριστους -αλλά σαφώς δαιμονοποιημένους- "υπονομευτές" της εθνικής συνοχής (για το γεγονός, βλ. αναλυτικό δημοσίευμά μας στην "Ε" της 20.6.98). Ο ίδιος ο Κολτσίδας, με τη χαρακτηριστική σωματική του διάπλαση, είχε πρωταγωνιστική συμμετοχή στα επεισόδια. "Απειλούσε πως θα μας πετάξει απ' το παράθυρο", θυμάται χαρακτηριστικά ο δικηγόρος Λάμπρος Μπαλτσιώτης. "Η παρουσία του ήταν καθαρά τρομοκρατική, είχε όμως κανείς ταυτόχρονα την αίσθηση ότι η παρέμβαση τόσο του ίδιου όσο και των υπόλοιπων ήταν ελεγχόμενη από εκείνους που δούλεψαν για τη διάλυση της διημερίδας", επισημαίνει απ' την πλευρά του ο νομικός Δημήτρης Χριστόπουλος. Αλλοι αυτόπτες μάρτυρες, τέλος, τα ονόματα των οποίων είναι στη διάθεση της εφημερίδας, τον θυμούνται να δηλώνει ότι "δεν φοβάται τίποτα" και πως αυτός ο ίδιος είχε βάλει τη βόμβα στο τέμενος των Τεμπών. Η επιδρομή στο Ξινό Νερό Η επόμενη φορά που ο "Πατριωτικός Σύνδεσμος Θεσσαλίας" έδωσε το παρών ήταν στις 29 Νοεμβρίου 1998, με την οργάνωση ενός (εξίσου τρομοκρατικού) "προσκυνήματος" στο Ξινό Νερό της Φλώρινας - σλαβόφωνο κεφαλοχώρι, γνωστό για την επαναστατική του παράδοση στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, αλλά και για τις εξίσου πολύχρονες διώξεις που έχουν υποστεί οι κάτοικοί του από τους μηχανισμούς της εγχώριας "εθνικοφροσύνης". Μαζί με τον Π.Σ.Θ., στην επιδρομή συμμετείχαν (με το ίδιο λεωφορείο, αστυνομική συνοδεία και υπό την καθοδήγηση του αρχιερατικού επιτρόπου Αμυνταίου, αρχιμανδρίτη Σεβαστιανού) και άλλες αδελφές οργανώσεις: η ναζιστική "Χρυσή Αυγή", η "Σάρισσα" της Κατερίνης και το "Εθνικό Μέτωπο" του Μαυρουδή Βορίδη. Ολοι μαζί ανεμίζουν φασιστικά λάβαρα κι απειλούν τους κατοίκους ότι "του χρόνου εμείς θα 'μαστε εδώ, εσείς δεν θα 'στε", προπηλακίζοντας και βιντεοσκοπώντας όσους αντιδρούν (βλ. αναλυτικά δημοσιεύματά μας στις 5 και 19.12.98). Η συνεργασία του "Πατριωτικού Συνδέσμου" με τους Χρυσαυγίτες είναι, ασφαλώς, η πιο ενδιαφέρουσα καινοτομία των ημερών. Ηδη από την εποχή της διάλυσης της διημερίδας του ΚΕΜΟ, η ναζιστική οργάνωση είχε συγχαρεί τον Π.Σ.Θ. για την "εθνική πρωτοβουλία" του, υπενθυμίζοντας "για μια ακόμη φορά τη θέση της ότι καθήκον όλων των Ελλήνων πατριωτών είναι να επεμβαίνουν δυναμικά σε κάθε ενέργεια ανθελλήνων" ("Χρ. Αυγή" 19.6.98). Η σύμπραξη των δύο οργανώσεων θα παγιωθεί τον επόμενο Γενάρη, όταν στις 31.1.99 ο Σύνδεσμος οργανώνει στη Λάρισα "πορεία διαμαρτυρίας" για την "επέτειο της προδοσίας των Ιμίων". Στην εκδήλωση συμμετέχουν οι ίδιοι που επέδραμαν και στο Ξινό Νερό: η "Σάρισσα" και οι Χρυσαυγίτες της Θεσσαλονίκης. Οι ιδεολογικές συγγένειες καθίστανται πλέον οφθαλμοφανείς: την ίδια περίοδο, διαβάζουμε σε μια αυτοβιογραφία της οργάνωσης, "μέλη του Π.Σ.Θ. συμμετείχαν σε δυναμική διαμαρτυρία κατά την 'περίφημη' ονοματοθεσία πλατείας της πόλεως προς τιμήν του γνωστού και αμφισβητούμενου ημερολογίου της Αννας Φρανκ, όπου διάφοροι σιωνιστές και μη είχανε μια δυσάρεστη έκπληξη" (περιοδ. "Δεσμός", τεύχος 2, σ. 99). Η φαιοκόκκινη φαντασίωση Ακολούθησε ο ΝΑΤΟϊκός πόλεμος κατά της Σερβίας, αποπροσανατολίζοντας κάπως την εγχώρια Ακροδεξιά, καθώς οι "αλήτες-προδότες-κομμουνιστές" αποδεικνύονται στην πράξη οι κατεξοχήν αξιόμαχοι αντιιμπεριαλιστές. Ταυτόχρονα, το ΚΚΕ με την εκλογική υποψηφιότητα της Κανέλλη και του Ζουράρι αρχίζει να φλερτάρει το χώρο της ευρύτερης "εθνικής δεξιάς". Ξαφνικά, οι σελίδες των ναζιστικών εντύπων αρχίζουν να φιλοξενούν έναν απρόσμενο "διάλογο" σχετικά με την προοπτική μιας "φαιοκόκκινης συμπαράταξης". Στις 31.8.99, ο Π.Σ.Θ. δίνει κι εδώ το παρών. "Μαζική αντιπροσωπεία του" συμμετέχει, με δικά της σύμβολα και συνθήματα, στη συγκέντρωση που έχουν οργανώσει στον Τίρναβο οι κινήσεις ειρήνης του ΚΚΕ ενάντια στη λειτουργία του ΝΑΤΟϊκού στρατηγείου. "Η δυναμική παρουσία των εθνικιστών, που προσήλθαν με τα λάβαρά τους", διαβάζουμε στο ίδιο κείμενο, "προκάλεσε κάθε είδους εκπλήξεις στους παρευρισκομένους και η κατάσταση η οποία διαμορφώθηκε στην εκδήλωση θύμιζε (προφητικά άραγε;) κάτι από συγκέντρωση ...εθνικομπολσεβίκων στη Ρωσία". Για τον ένα ή τον άλλο λόγο, πάντως, η φαιοκόκκινη φαντασίωση δεν "περπάτησε"- και ο Π.Σ.Θ. γύρισε στα παλιά, γνωστά μονοπάτια. Στις 3.10.99 διαδηλώνει ξανά μπροστά στο στρατηγείο του ΝΑΤΟ, τούτη τη φορά όμως μοναχός του - η εκδήλωση έχει "καθαρά εθνικιστικό περιεχόμενο". Ακολουθεί, στις 24.10.99, η διοργάνωση αποκαλυπτηρίων προτομής του Γρίβα, σε συνεργασία με το λεπενικό "Ελληνικό Μέτωπο", τη Λέσχη Ελλήνων Καταδρομέων Θεσσαλίας και το Σύλλογο Κυπρίων Λάρισας. Βρισκόμαστε, άλλωστε, στην πορεία προς τις εκλογές του 2000 και ο Π.Σ.Θ. φλερτάρει επίσημα με τη συμμαχία Πλεύρη-Βορίδη. Πορεία που ολοκληρώνεται με την αλλαγή ηγεσίας (Μάρτιος 2001) και τη δημόσια -μέσω των τοπικών ΜΜΕ- ανταλλαγή υβριστικών χαρακτηρισμών ("ρόμπες", "χαμαιλέοντες", "ερπετά", κ.λπ.) ανάμεσα στον απερχόμενο πρόεδρο Στέλιο Χάμο και τη διάδοχό του, Κική Αγγελή. Κάπου εκεί γύρω, σύμφωνα με όσα γράφτηκαν μετά τη σύλληψή του, ο Κολτσίδας διαγράφεται από τον Π.Σ.Θ. ως "ανεξέλεγκτος" και ασύμβατος με το νέο προφίλ του. Ταυτόχρονα, από τις σελίδες της "Χρυσής Αυγής" προβάλλεται μια μυστηριώδης "Πατριωτική Ενωση Λάρισας" (που καλεί τους "Ελληνες πατριώτες του νομού να έχουν επαφή μαζί της μέσω κινητού). Τα υπόλοιπα, μπορεί κανείς να τα φανταστεί χωρίς δυσκολία... (Ελευθεροτυπία, 21/7/2001)