Έφυγε και το '11... Τι να πρωτοθυμηθώ από αυτή τη χρονιά; Τους μετανάστες της Νομικής, που ζητούσαν ένα καλύτερο μέλλον και τα κρατικά ΜΜΕ τους βάφτισαν εγκληματίες και τρομοκράτες; Τους μετανάστες της Υπατίας, που ακούσαμε από τα παχύδερμα (ονόματα δε λέμε) της κυβέρνησης, ότι καλύτερο θα είναι να πεθάνουν παρά να πάρουν μια γαμημένη άδεια παραμονής μετά από τόσες περιπλανήσεις; Τα κάθε είδους και μορφής φασιστοειδή, που έψαχναν ευκαιρία για να τραμπουκίσουν, όπως μόνο αυτοί ξέρουν, ανήμπορους πολίτες, και να δολοφονήσουν ένα 15χρονο παιδί που έψαχνε εδώ, σε αυτή την κωλοχώρα, μια καλύτερη ζωή, και του έκοψαν τα όνειρα επειδή ήταν μετανάστης, και επειδή έτυχε κάποιοι άλλοι (που αμφιβάλλω αν ήταν μετανάστες, γιατί τα ΜΜΕ τους βάφτιζαν μία Βορειοαφρικανούς, μία Πακιστανούς, και πάει λέγοντας) δολοφόνησαν έναν μεροκαματιάρη άνθρωπο που καμία σχέση δεν είχε με φασισμό και εθνικισμό. Τα παραληρήματα των ακροδεξιών για τους δύο μπάτσους της ΔΙ.ΑΣ., ότι ήταν παιδιά (αν ήταν παιδιά γιατί τους όπλισε το κράτος;). Την απροκάλυπτη ένδειξη δολοφονικής βίας από το κράτος προς τους πολίτες που διαδήλωναν στο Σύνταγμα τον Ιούνιο, τον φασιστικό νόμο (που κι αυτός ψηφίστηκε καλοκαίρι γιατί έτσι νόμιζε το κράτος ότι δε θα υπάρξουν αντιδράσεις) για την κατάργηση του ασύλου, και τις καταλήψεις σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ, τις μπουνιές που έριχναν αβέρτα οι ΜΑΤατζήδες στις 5 Οκτώβρη, και το πιο σημαντικό από όλα. Εκείνες τις δύο μέρες, 19 και 20 Οκτώβρη, όπου το ΚΚΕ έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο, αυτό του κόμματος που κάνει αντίσταση παίζοντας άψογα το ρόλο της αστυνομίας, που κάνει αντίσταση στο αστικό κράτος με το να το υπερασπίζεται με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο, του κόμματος που χρεώνει το θάνατο ενός εργάτη στους συν-διαδηλωτές του, στον απλό κοσμάκη και όχι στα χημικά των μπάτσων, όπως απέδειξαν όλες οι νεκροψίες, του κόμματος που είναι απομακρυσμένο από κάθε θέληση του λαού και από κάθε αγώνα (εκτός από αυτόν της υπεράσπισης του συστήματος). Την καταπάτηση του ασύλου στο ΑΠΘ με την εισβολή των ΜΑΤ του Παπουτσή τη μέρα της επετείου του Πολυτεχνείου, τις δεκάδες προσαγωγές αθώων πολιτών στις 6 του Δεκέμβρη, τον αγώνα των εργατών της Χαλυβουργίας που συνεχίζεται, και πάει λέγοντας... Σ' αυτή τη χρονιά το κράτος έδειξε το πιο σκληρό, το πιο μοχθηρό, το πιο αντιλαϊκό του πρόσωπο, και αν δεν υπάρξει μαζική αντίδραση αυτό θα συνεχιστεί.
Μέσα από αυτό το μπλογκ μπορώ να περηφανεύομαι ότι με 2 ποστ έκανα 5.000 αρσενικά να χύσουν άπλετο σπέρμα. Αλλά δεν ξέρω, αν με 450+_ποστ, κατάφερα να κάνω έστω και έναν να σκεφτεί διαφορετικά, να ξεπεράσει τον ελληναραδισμό που κατατρέχει την κοινωνία μας, και να κάνει την παραμικρή πράξη ένδειξης αντισυστημικής πάλης. Και ούτε θα το μάθω ποτέ. Μέχρι τώρα πάντως, τα φασιστοειδή παραμένουν φασιστοειδή. Και με έχουν βρίσει, με έχουν απειλήσει, κτλ κτλ κτλ. Αλλά να σας πω την αλήθεια... Στα παπάρια μου η γνώμη τους. Αν καταλάβουν (τουλάχιστον όσοι από αυτούς είναι εργαζόμενοι και όχι αφεντικά) ότι είναι ταξικοί μου σύντροφοι, τα ξαναλέμε.
Άντε καλή χρονιά μαλάκες και όχι μόνο. Και πάνω από όλα, καλή χρονιά σύντροφοι (αυτό για τους πραγματικούς συντρόφους), με περισσότερο αγώνα, με περισσότερο κουράγιο, με περισσότερη δύναμη. Όσο κι αν μας χτυπάν, εμείς τους απαντάμε κάτι τέτοιο:
http://www.youtube.com/watch?v=_kSWVMHE6RI
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου